Brief van Yade, meisje van 13 jaar die bij me in behandeling is voor een eetstoornis
Lees deze openhartige brief van Yade, ze schreef deze samen met haar mama, nadat we een sessie hadden over de bewerkte (photoshop) foto's in de media. Ze wist niet dat dit gebeurde en wou hieraan graag iets doen.
Heb je zelf een dochter, zus, broer, nichtje of ken je iemand die een eetprobleem/stoornis heeft, aarzel dan zeker niet om contact met me op te nemen.
Info@nr-psychotherapie.com
Mag ik me even voorstellen? Mijn naam is Y, maar dat is op dit ogenblik niet belangrijk. Niet voor mij en niet voor u. Niet voor mij omdat ik mezelf op dit ogenblik in termen van kilo’s definieer. Niet voor u omdat ik slechts een van de velen ben die aan niets anders kan denken dan aan eten en niet-eten.
Probeert u het zich even voor te stellen… elke minuut van elke dag is er in mijn hoofd alleen maar ruimte voor calorieën. Er blijft niet genoeg ruimte over voor plezier, voor muziek, voor vriendschap of voor liefde. Bij velen is er zelfs geen plaats meer voor studies, zelfs niet voor hoop.
Bent u daarvoor verantwoordelijk? Wellicht niet. Maar misschien wel… Steek alsjeblieft de hand in eigen boezem. Al is het maar voor even. Want u bepaalt mee waar ik elke dag naar kijk.
Telkens als ik een foto zie van een mager lichaam met oneindig lange, slanke benen, voel ik me lelijk en minderwaardig. Staat u daar bij stil als u zo’n foto kiest? Vast niet… Ik wil ook zo zijn. Net zo mooi. Net zo slank. Net zo gelukkig. Dergelijke foto’s sterken me in mijn overtuiging dat mager het doel is en niet eten het middel. Maar dat lichaam en dat geluk lijkt voor mij niet haalbaar te zijn.
Zelfs met mijn veel te lage bmi voel ik me dik en zie ik niets dan vet wanneer ik in de spiegel kijk. Ik zal waarschijnlijk niet hard genoeg mijn best doen. Morgen eet ik nog minder, dan lukt het me vast. Als ik morgen haal...
De volgende keer dat u een foto bewerkt of een bewerkte foto publiceert, denk dan even aan mij. Denk dan aan de leugen die u mij vertelt. U laat me geloven dat een ongezond gewicht iets goeds is. U toont de wereld een ziek lichaam en zegt dat dit het schoonheidsideaal is dat we moeten nastreven.
Met uw foto verheerlijkt u anorexia en zet u aan tot onthouden, laxeren en purgeren. Maar anorexia is niet de vriendin die velen in haar zien. Het is een vijand die vreet aan mijn lichaam en aan mijn gezond verstand. Met elke kilo die ik verlies, verlies ik ook een stukje van mezelf. Ik verdwijn langzaam. Het enige wat ik blijf zien, is vet.
Wist u dat ik niet kan slapen? Zodra ik in bed lig, begin ik te fantaseren over eten. Al het eten dat ik mezelf de hele dag ontzeg komt me dan uit mijn slaap houden. Een marteling!
Maar laat dat uw nachtrust alsjeblieft niet verstoren. Ik weet als geen ander hoe vervelend het is om uren wakker te liggen.
Wist u dat de weinige spieren die ik nog heb regelmatig in kramp schieten? Helse pijnen door vocht- en voedingstekorten. Een marteling!
Maar laat ook dat uw gemoedsrust geen schade toebrengen. Niets is belangrijker dan een gezonde geest in een gezond lichaam. Ik weet er alles over.
Misschien kan u er voor een volgende shoot aan denken om te kiezen voor mensen die stralen. Blije, gelukkige mensen, mensen met een passie, mensen die mooi zijn van binnen en dat naar buiten uitstralen, dat zijn de mensen die mij zouden kunnen inspireren om weer te eten, om weer voluit te leven, om geluk te zoeken daar waar het echt te vinden is.
Het bespaart u trouwens heel wat fotoshop-tijd en u hoeft geen dure modellen in te huren. Een win-win-situatie! Voor u en voor het zelfbeeld van een hele generatie. Want we zijn het waard!
